Sağlıklı ve besleyici: Algler ve su bitkileri sürdürülebilir beslenme olarak kabul edilir, ancak bunlar çoğunlukla Asya’da yenir. Eskiden işler farklıydı: Uluslararası bir araştırma ekibine göre, bu tür deniz ve tatlı su canlıları, İspanya’nın güneyinden İskoçya’nın kuzeyindeki Orkney Adaları’na kadar Avrupa’nın büyük bir bölümünde binlerce yıl boyunca tüketildi.
Glasgow Üniversitesi’nden Karen Hardy liderliğindeki grup, Nature Communications dergisinde, toplamda dünya çapında binlerce deniz yosunu türü bulunduğunu, ancak yalnızca 145’inin özellikle Asya’da gıda olarak kullanıldığını yazıyor. Hardy, “Günümüzde geleneksel Batı diyetinde deniz yosunu ve tatlı su bitkileri neredeyse yok” diyor. “Gıdadan kıtlığın giderilmesine ve hayvan yemine kadar kademeli olarak marjinalleşmeleri muhtemelen uzun bir süre boyunca meydana geldi.”
Her şeyden önce, tarımın ortaya çıkışı – Neolitik’in başlangıcı – beslenme biçimini büyük ölçüde değiştirdi. Bu, yaklaşık 13.000 yıl önce güneybatı Asya’da başladı, sonraki bin yılda Avrupa’ya ve Avrupa’ya yayıldı ve yaklaşık 6.000 yıl önce İskoçya’ya ulaştı. Grup, “Neolitik çağın başlangıcında karasal kaynaklara geçiş, deniz kaynaklarının daha sonra marjinal olarak görülmesine veya kıtlıklar sırasında geçim kaynağı olarak görülmesine yol açtı” diye yazıyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Avrupa’nın bazı bölgelerinde insanlar Orta Çağ’a kadar su bitkileri yemeye devam etti.
Ancak en azından Avrupa’nın bazı kısımlarında su bitkileri Orta Çağ’a kadar hâlâ yeniyordu. İrlandalı keşiş Iona’lı Columbanus’a atfedilen 6. yüzyıldan kalma bir metin, kırmızı alg koleksiyonunu anlatıyor. Ve 10. yüzyılın sonlarına doğru İzlanda, İrlanda ve Britanya’daki yasalar deniz yosununun toplanmasını düzenliyordu.
Grup, kalıntıları kuzeydeki İskoç Orkney Adaları ile güneydeki güneydoğu İspanya (Portekiz, Danimarka, Polonya ve Litvanya dahil) arasında bulunan 74 kişiden alınan tartarı analiz ederek alglerin ve su bitkilerinin geçmişte ne kadar yaygın olduğunu ortaya çıkarıyor. Grup, 33 kişide belirli gıdalar hakkında çıkarımda bulunulmasını sağlayan maddeler buldu. Bu örneklerin 26’sında yapılan analizlerde alg veya su bitkilerinin kalıntıları ortaya çıktı.
Ekip, İspanya ve İskoçya’dan alınan ve 8.000 yaşına kadar olan 13 örnekte deniz yosunu kanıtı buldu. Portekiz, Litvanya ve İskoçya’dan alınan yaklaşık 8.000 yıllık örneklerde tatlı su bitkilerinin (muhtemelen göl yosunu ve nilüfer bitkileri) kalıntıları da ortaya çıktı.
Deniz yosunu birçok amino asit içerir ve sağlığınız için iyidir
Grup, “Kanıtlarımızın tutarlılığı ve sıklığı, deniz yosununun Avrupa’da Mezolitik dönemden Neolitik döneme kadar gıda olarak kullanımının yaygın olduğunu ve tatlı su bitkileri için daha geniş kanıtlar bulunduğunu gösteriyor” diye yazıyor. Beklendiği gibi deniz yosunu kıyı bölgelerinde, tatlı su canlıları ise iç kesimlerde tüketiliyor.
Grup, deniz yosununun, özellikle de kırmızı deniz yosununun birçok amino asit içerdiğini vurguluyor. Yeşil algler çoklu doymamış yağ asitleri bakımından zengindir. Araştırma ekibine göre, eski geleneğin geri dönüşü sağlık ve ekolojik faydalar sağlayacak: “Çalışmamız alternatif, yerel ve sürdürülebilir gıda kaynaklarının yeniden keşfedilme potansiyelinin altını çiziyor” diyorlar. “Bunlar, günümüzün Batı beslenme tarzına hakim olan az sayıda seri üretilen tarım ürününe güvenmenin olumsuz sağlık ve çevresel sonuçlarının giderilmesine yardımcı olabilir.” (dpa/fwt)
Glasgow Üniversitesi’nden Karen Hardy liderliğindeki grup, Nature Communications dergisinde, toplamda dünya çapında binlerce deniz yosunu türü bulunduğunu, ancak yalnızca 145’inin özellikle Asya’da gıda olarak kullanıldığını yazıyor. Hardy, “Günümüzde geleneksel Batı diyetinde deniz yosunu ve tatlı su bitkileri neredeyse yok” diyor. “Gıdadan kıtlığın giderilmesine ve hayvan yemine kadar kademeli olarak marjinalleşmeleri muhtemelen uzun bir süre boyunca meydana geldi.”
Her şeyden önce, tarımın ortaya çıkışı – Neolitik’in başlangıcı – beslenme biçimini büyük ölçüde değiştirdi. Bu, yaklaşık 13.000 yıl önce güneybatı Asya’da başladı, sonraki bin yılda Avrupa’ya ve Avrupa’ya yayıldı ve yaklaşık 6.000 yıl önce İskoçya’ya ulaştı. Grup, “Neolitik çağın başlangıcında karasal kaynaklara geçiş, deniz kaynaklarının daha sonra marjinal olarak görülmesine veya kıtlıklar sırasında geçim kaynağı olarak görülmesine yol açtı” diye yazıyor.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Avrupa’nın bazı bölgelerinde insanlar Orta Çağ’a kadar su bitkileri yemeye devam etti.
Ancak en azından Avrupa’nın bazı kısımlarında su bitkileri Orta Çağ’a kadar hâlâ yeniyordu. İrlandalı keşiş Iona’lı Columbanus’a atfedilen 6. yüzyıldan kalma bir metin, kırmızı alg koleksiyonunu anlatıyor. Ve 10. yüzyılın sonlarına doğru İzlanda, İrlanda ve Britanya’daki yasalar deniz yosununun toplanmasını düzenliyordu.
Grup, kalıntıları kuzeydeki İskoç Orkney Adaları ile güneydeki güneydoğu İspanya (Portekiz, Danimarka, Polonya ve Litvanya dahil) arasında bulunan 74 kişiden alınan tartarı analiz ederek alglerin ve su bitkilerinin geçmişte ne kadar yaygın olduğunu ortaya çıkarıyor. Grup, 33 kişide belirli gıdalar hakkında çıkarımda bulunulmasını sağlayan maddeler buldu. Bu örneklerin 26’sında yapılan analizlerde alg veya su bitkilerinin kalıntıları ortaya çıktı.
Ekip, İspanya ve İskoçya’dan alınan ve 8.000 yaşına kadar olan 13 örnekte deniz yosunu kanıtı buldu. Portekiz, Litvanya ve İskoçya’dan alınan yaklaşık 8.000 yıllık örneklerde tatlı su bitkilerinin (muhtemelen göl yosunu ve nilüfer bitkileri) kalıntıları da ortaya çıktı.
Deniz yosunu birçok amino asit içerir ve sağlığınız için iyidir
Grup, “Kanıtlarımızın tutarlılığı ve sıklığı, deniz yosununun Avrupa’da Mezolitik dönemden Neolitik döneme kadar gıda olarak kullanımının yaygın olduğunu ve tatlı su bitkileri için daha geniş kanıtlar bulunduğunu gösteriyor” diye yazıyor. Beklendiği gibi deniz yosunu kıyı bölgelerinde, tatlı su canlıları ise iç kesimlerde tüketiliyor.
Grup, deniz yosununun, özellikle de kırmızı deniz yosununun birçok amino asit içerdiğini vurguluyor. Yeşil algler çoklu doymamış yağ asitleri bakımından zengindir. Araştırma ekibine göre, eski geleneğin geri dönüşü sağlık ve ekolojik faydalar sağlayacak: “Çalışmamız alternatif, yerel ve sürdürülebilir gıda kaynaklarının yeniden keşfedilme potansiyelinin altını çiziyor” diyorlar. “Bunlar, günümüzün Batı beslenme tarzına hakim olan az sayıda seri üretilen tarım ürününe güvenmenin olumsuz sağlık ve çevresel sonuçlarının giderilmesine yardımcı olabilir.” (dpa/fwt)