Elimde değildi. Baja, Kaliforniya, Oregon, Washington ve Britanya Kolumbiyası'ndaki önemli destinasyonlara yönelik yeni rehberimiz olan West Coast 101 için harika maceralar keşfederken kendimi kişisel bir ilk 10'u derlerken buldum.
Birazdan o listeye geçeceğim. Ama önce, onurlu bir söz.
“The Big Lebowski”yi hiç görmemiş olsanız bile muhtemelen birisinin Lebowski'nin odasını birbirine bağlayan halıdan bahsettiğini duymuşsunuzdur. Harris Ranch bunu Kaliforniya için yapıyor.
Yiyecek, gaz, konaklama ve banyolar için kullanılan bu I-5 durağı (bu sırayla olması şart değil) kimsenin yapılacaklar listesine girmeyebilir. Ve itiraf etmeliyim ki eğer rüzgar ters yönden eserse sığır gibi kokar. Ancak San Joaquin Vadisi boyunca kuzey-güney yönünde ilerliyorsanız ki bunu hemen hemen her Kaliforniyalı er ya da geç yapar, bir yerde durmanız gerekecektir.
Harris Ranch, San Francisco'nun 284 mil güneyinde ve Coalinga'nın gururu olan LA Belediye Binası'nın 200 mil kuzeyinde sadakatle bekliyor. Yıllar boyunca, Shell istasyonuna benzin pompaladım, konforlu otelinde uyudum (tatil ücreti veya oda vergisi yok), Horseshoe Lounge'da röportajlar yaptım, Ranch Kitchen'da kahvaltıda oyalandım (mükemmel) ve restorandan bir sandviç kaptım. Ekspres Barbekü (yeterli). Hatta caddenin karşısındaki toprak banketteki bir tezgâhtan özenle şekillendirilmiş ardıçlar, zeytin ve çam ağaçları (25-500 dolar) satan Hyo Kim'den bonsai bile satın aldım.
Sığır çiftliklerinin gezegenin geleceği için iyi olduğunu söylemiyorum – kesinlikle hayır. Ancak şunu yeni fark ediyorum ki, Harris Çiftliği yaklaşık 45 yıldır Batı Kıyısı'ndaki geniş oturma odasındaki maceralarımı birbirine bağlayan halıydı.
Halınız farklı olabilir. Sonuçta bu listeler subjektiftir.
En iyi 101 Batı Yakası deneyimimizden bana en çok bu 10'u geliyor. Onları hemen hemen Kaliforniya'daki tüm yeni başlayanlara tavsiye ederim ve onları tekrar ziyaret etme şansını yakalarım – bazıları temel güzellik için, diğerleri anlattıkları hikayeler veya birbirine bağladıkları anılar için.
10. Rady Shell, San Diego
Senfoni müdavimleri, 12 Nisan 2024'te San Diego'daki Rady Shell'de San Diego Senfonisinin performansını izliyor.
(Denis Poroy / The Times İçin)
Açık hava konseri izlemek için daha hoş bir yer hayal etmekte zorlanıyorum. Belki Denver'ın dışındaki Red Rocks Amfitiyatrosu. Peki Batı Yakası'nda? San Diego şehir merkezindeki bu gösterişli körfez kabuğunu alacağım. Ve ben orada yaşarken kimsenin bunu düşünmemesine kızmamaya çalışacağım.
9. Deetjen'in Big Sur Hanı
Deetjen's Big Sur Inn, Santa Cruz, Kaliforniya, 19 Nisan 2022 Salı, Santa Cruz, Kaliforniya, 3 Ocak 2023 Salı. (Nic Coury/The Times İçin) Deetjen's Big Sur Inn, Santa Cruz, Kaliforniya, 19 Nisan 2022 Salı. (Nic Coury/The Times İçin) Deetjen's Big Sur Inn, Santa Cruz, Kaliforniya, 19 Nisan 2022 Salı. (Nic Coury/The Times İçin)
Otoyol 1 konusunda ne yapacağız? O sahil yolu 1930'lu yıllarda Big Sur'un yamaçlarına yapıldığından beri ona çok değer verdik. Ancak herhangi bir akrofobik, jeolog veya mühendisin size söyleyebileceği gibi, bu yamaçlar acımasızca ufalanıyor ve kayıyor. Caltrans, her yıl bu iki şeritli yolu ulaşıma uygun tutmak için dağları yerinden oynatıyor. Sonra başka bir slayt geliyor. Ocak 2023'ten beri San Simeon'dan Big Sur'a sahil yolu üzerinden gitmek imkansız. (Caltrans, bazı gecikmelerle birlikte 27 Mayıs'ta yeniden açılmayı öngörüyor.) Ne zaman otoyol hakkında endişelensem, aklıma yıpranmış ahşapla kaplı yol kenarındaki bir zaman kapsülü olan Deetjen geliyor. Otobanın yapıldığı dönemde açıldı ve rustik odaları ve restoranıyla nesiller boyu yol tutkunlarının ilgisini çekti. Helmuth Deetjen 1972'de ölmeden önce, mekanın eski usulde faaliyet göstermesini sağlamak için kar amacı gütmeyen bir organizasyon kurdu. 1980'lerden beri orada duruyorum. Rezervasyon yapmak için aramanız gerekmektedir. Ve oraya vardığınızda, kağıt inceliğinde duvarların yanı sıra Norveç ahşap işçiliği, şöminenin çıtırtısı ve duvardaki Deetjen'in portresini de beklemelisiniz. Paha biçilemez bir yer. Nepenthe ve Henry Miller Anıt Kütüphanesi ise yolun hemen aşağısındadır. Deetjen'in yolunu ya da o yolu olduğu gibi kabul edemeyiz.
8. Yosemite Vadisi
Bridalveil Şelalesi ve Merced Nehri, 27 Nisan 2023 Perşembe, Yosemite Ulusal Parkı içinde.
(Francine Orr / Los Angeles Times)
Bunun açıklamaya ihtiyacı var mı? Muhtemelen değil. Güneyden geliyorsanız, uzun, karanlık Wawona Tüneli'nden çıktığınızda El Capitan ve Half Dome'un kendine ait yeşil, ıslak bir dünyanın üzerinde belirdiğini görürsünüz. Şelaleler sağa sola gürlüyor. Vadi, Ansel Adams'ın çekmek zorunda kaldığı ve Alex Honnold'un tırmanmak zorunda kaldığı granit duvarlarla çerçevelenmiş yedi mil boyunca uzanıyor. Merced Nehri içinden geçiyor. Ahwahnee Hotel'de bir gece geçirmek için 600 dolarınız olmasa bile, bir şeyler atıştırmak için uğrayabilir, geçmişi 1927'ye kadar uzanan boyalı kirişlere bakabilir ve büyük şöminelerden birinin yanında ısınabilirsiniz.
7. Venedik Plajı
Venice, CA – 03 Nisan: 3 Nisan 2024 Çarşamba günü Venice, CA'daki Venice Beach'teki kaykay parkında bir adam numara yapıyor. (Jason Armond / Los Angeles Times) (Jason Armond/Los Angeles Times) Venice, CA – 03 Nisan: İnsanlar 3 Nisan 2024 Çarşamba günü Venice, CA'da Venice Plajı'nda bir günün tadını çıkarıyor. (Jason Armond / Los Angeles Times) (Jason Armond/Los Angeles Times) Venice, CA – 03 Nisan: Bir adam 3 Nisan 2024 Çarşamba günü Venice, CA'da Venice Plajı'nda sörf yapıyor. (Jason Armond / Los Angeles Times) (Jason Armond/Los Angeles Times)
Evet biliyorum. Venedik'te ağlanacak çok şey var. Ancak doğru günde, doğru zamanda o kumsala vardığınızda, Güney Kaliforniya'nın o kadar sembolik bir örneği olduğunu hissediyorsunuz ki. Son ziyaretimde güneş yeni batıyordu. Eşim Mary Frances ve ben kaykaycıları kontrol ettik, kaldırımda eser satan birkaç sanatçıyla sohbet ettik ve ibadet edenlerin sadece ibadet ettiği bir Ortodoks sinagogu olan Shul on the Beach'i (diğer adıyla Pasifik Yahudi Merkezi) iki kez inceledik. Cuma gecesi Şabat yemeği için toplanıyorlar.
6. Baja lagünlerindeki balinalar
Turistler, 8 Ocak 2023 Pazar günü Baja California Sur'daki Guerrero Negro'daki Laguna Ojo de Liebre'de (diğer adıyla Scammon Lagünü) gri bir balinanın yüzeye çıkıp sisli bir buhar fışkırmasını pangadan izliyor.
(Brian van der Brug / Los Angeles Times)
Güney Kaliforniya kıyılarında göç eden gri balinaları büyük bir teknenin küpeştesinde dururken, uzaktaki muslukları ararken ve belki de 100 metre ötede seyrederken izlemek bir şeydir. Güney Baja lagününün sularında panga içinde olduğunuzda bu başka bir şeydir – genellikle Ojo de Liebre (Scammon's) veya San Ignacio. Bu devasa yaratıklar, inekler ve buzağılar bazen o kadar yakınlaşıyor ki, samimi bir his veriyor. Ve belki biraz korkutucu. Yetişkinlerin ağırlığı 90.000 pound'a kadardır.
5. Feribot Binası ve San Francisco sahili
San Francisco, Kaliforniya'daki Feribot Binası, 12 Nisan 2024 Cuma. (Nic Coury / The Times için)
Bir çift San Francisco'daki Fort Point'ten Golden Gate Köprüsü'ne bakıyor. (Nic Coury / Times İçin)
San Francisco'daki Feribot Binasından daha başarılı bir mimari diriliş düşünmeye çalışıyorum. Ve başarısız oluyorum. 1920'lerde, Bay Köprüsü ve Golden Gate Köprüsü'nün olmadığı ve günde 50.000'e kadar insanın feribotla işe gidip geldiği 1898 sahil binasını hayal edin. Market Caddesi'nin eteğindeki Feribot Binası, Körfez Bölgesi'nin sinir sisteminin merkeziydi. Daha sonra köprüler yıkıldı, yolcular feribotları terk etti, bina çirkin ofislere dönüştürüldü ve onlarca yıl geçti. Sonunda, 1989 Loma Prieta depreminin ardından San Francisco liderleri binayı yeniden canlandırmak için bir plan başlattı. 2003 yılında yemek odaklı bir restoran ve perakende alanı olarak yeniden açıldı; benim için Fisherman's Wharf ve Pier 39'daki hediyelik eşya dükkanlarından bin kat daha ilgi çekici (gerçi orada en azından deniz aslanlarının görüntüsünü ve sesini alıyorsunuz). Yemeklerin yanı sıra Körfez Köprüsü'nün muhteşem manzaraları var. (Ve şansımız yaver giderse, köprünün geçen yıl kararan gece ışık gösterisi 2025'in başlarında devam edecek.) Feribot Binası ve Golden Gate Köprüsü'nün sahilin kitap ayraçları olduğunu düşünüyorum.
4. Gizli Vadi, Joshua Tree Ulusal Parkı
Joshua Tree Ulusal Parkı içindeki Hidden Valley kamp alanında bir kaya tırmanıcısı görülüyor.
(Dania Maxwell / Los Angeles Times)
Ben bir kaya tırmanıcısı ya da kaya tırmanışçısı değilim. Ama ben çölde gün doğumu ve gün batımına bayılıyorum. Ve o altın saat ışığı Gizli Vadi'deki karmakarışık kayalara çarptığında direnmek zor oluyor.
3. Pike Place Pazarı, Seattle
Seattle, Washington'daki Pike Place Market'ten bir görünüm.
(Amber Fotus / The Times İçin)
İnsanların, renklerin, tatların, kokuların bir araya geldiği Seattle'da her zaman ilk gitmek istediğim yer burasıdır. 1986'da şehre ilk gelişimde arkadaşım Rick'le bira içtiğimiz Atina restoranının aynalı barının önünden geçiyorum. Sakız duvarının hâlâ yerinde olduğundan emin olmak için aşağıya iniyorum. Eskiden gazete bayisinin olduğu yerde yas tutuyorum. Şansım varken Soul Cat Gitar denen adamdan inanılmaz derecede havalı bir puro kutusu gitarı alamadığım için kendime kızıyorum. (Ocak ayında ziyaret ettiğimde pazar tezgahında bir şansım daha olacağını düşünmüştüm ama o gün orada değildi.) Sokak çalanları dinliyorum ve sağlıksız atıştırmalıklar yiyorum. Bir şekilde 51 yıldır varlığını sürdüren anarşist kolektif kitapçıya (Sol Yaka Kitapları) kafamı sokuyorum. Ve her turist gibi ben de balıkçıların yanında oyalanıyorum, böylece onların balık fırlatıp birbirlerine bağırdıklarını görebiliyorum.
2. Capilano Köprüsü Asma Parkı, Vancouver
Capilano Asma Köprü Parkı, Vancouver.
(Christopher Reynolds / Los Angeles Times)
Birkaç yıl önce ilk ziyaretimde yağmur yağıyordu ve park doluydu. Köprünün kapatılıp kapatılmayacağını merak ediyordum. Hayır. Uzun ağaçlar ve sisle çevrili, Capilano Nehri'nin 70 metre yukarısında dururken açık ve hafifçe sallanmaya eğilimliydim. Şubat ayında döndüğümde kar yağıyordu, park neredeyse boştu ve köprü hâlâ açıktı. Ortamın bir kısmı “Twin Peaks”, bir kısmı “Indiana Jones ve Doom Tapınağı” idi.
1. Ölüm Vadisindeki Badwater
Mike “Mish” Shedlock, Ölüm Vadisi'nde gün doğumunda Manly Gölü'nün sakin sularında kayak yapıyor. (Robert Gauthier / Los Angeles Times) Park ziyaretçileri Badwater Havzası'ndaki Manly Gölü'nde kanoyla, kürek sörfüyle ve diz boyu suda yürüyor. (Robert Gauthier / Los Angeles Times) Ölüm Vadisi Milli Parkı'ndaki Badwater Havzası'nda, 2014'te görüldüğü gibi suyun deniz seviyesinin 72 metre altında doğal tuz yataklarıyla birleştiği benzersiz tuz yapıları oluşuyor. (Mark Boster / Los Angeles Times)
Kötü su sizi çok çabuk öldürecek kadar sıcak ve kurudur, ancak içecek suyunuz, biraz gölgeniz ve bir çıkış yolunuz olduğu sürece muhtemelen yaşayacak ve anlatacak bir hikayeniz olacaktır. Yaklaşık 30 yıl önce bir yaz günü olan ilk ziyaretimde Ölüm Vadisi her zamankinden daha sıcaktı, 115 derece civarındaydı. Furnace Creek otelimizde elektrikler kesilmişti. Çok sayıda küçük çocukla (ve büyük olasılıkla idrarlarıyla) marjinal olarak daha serin olan otel havuzuna girmek yerine, eşim ve arkadaşlarımla birlikte bir Wiffle topu ve sopayla Badwater'ın geniş, düz, tuzlu, kuru göl tabanına doğru yola çıktım. Oyun uzun sürmedi ama fotoğraflar var: 20. yüzyıldan kalma gündelik kıyafetlerimiz dışında, tuz sütunlarına dönüşme sürecindeki İncil figürlerine benziyorduk. Geçen yıl, yağmurlar yolları aşındırdığında, Ölüm Vadisi Milli Parkı'nı aylarca kapattığında, göl yatağını yeniden doldurduğunda ve havzayı büyük bir aynaya dönüştürdüğünde, oraya geri dönmek için sabırsızlanıyordum.
Parkın yeniden açılmasından birkaç gün sonra Badwater'a gün doğumunda gittim ve gün batımında tekrar geri döndüm. Wiffle topu yok. Sadece büyük gökyüzü, göle yansıyan dağlar ve su kenarında siluet halindeki bir avuç yolcu. Üç kış haftası boyunca Ölüm Vadisi'nde kanoyla kayak yapmayı başaran cesur birkaç kişiye, sizi kıskanıyorum. O gölü bir daha görebilecek miyim bilmiyorum – 1 Mayıs itibarıyla sadece birkaç santim derinliğindeydi ve hızla küçülüyordu – ama artık yanımda taşıyacağım iki katman Badwater anısı var.
Birazdan o listeye geçeceğim. Ama önce, onurlu bir söz.
“The Big Lebowski”yi hiç görmemiş olsanız bile muhtemelen birisinin Lebowski'nin odasını birbirine bağlayan halıdan bahsettiğini duymuşsunuzdur. Harris Ranch bunu Kaliforniya için yapıyor.
Yiyecek, gaz, konaklama ve banyolar için kullanılan bu I-5 durağı (bu sırayla olması şart değil) kimsenin yapılacaklar listesine girmeyebilir. Ve itiraf etmeliyim ki eğer rüzgar ters yönden eserse sığır gibi kokar. Ancak San Joaquin Vadisi boyunca kuzey-güney yönünde ilerliyorsanız ki bunu hemen hemen her Kaliforniyalı er ya da geç yapar, bir yerde durmanız gerekecektir.
Harris Ranch, San Francisco'nun 284 mil güneyinde ve Coalinga'nın gururu olan LA Belediye Binası'nın 200 mil kuzeyinde sadakatle bekliyor. Yıllar boyunca, Shell istasyonuna benzin pompaladım, konforlu otelinde uyudum (tatil ücreti veya oda vergisi yok), Horseshoe Lounge'da röportajlar yaptım, Ranch Kitchen'da kahvaltıda oyalandım (mükemmel) ve restorandan bir sandviç kaptım. Ekspres Barbekü (yeterli). Hatta caddenin karşısındaki toprak banketteki bir tezgâhtan özenle şekillendirilmiş ardıçlar, zeytin ve çam ağaçları (25-500 dolar) satan Hyo Kim'den bonsai bile satın aldım.
Sığır çiftliklerinin gezegenin geleceği için iyi olduğunu söylemiyorum – kesinlikle hayır. Ancak şunu yeni fark ediyorum ki, Harris Çiftliği yaklaşık 45 yıldır Batı Kıyısı'ndaki geniş oturma odasındaki maceralarımı birbirine bağlayan halıydı.
Halınız farklı olabilir. Sonuçta bu listeler subjektiftir.
En iyi 101 Batı Yakası deneyimimizden bana en çok bu 10'u geliyor. Onları hemen hemen Kaliforniya'daki tüm yeni başlayanlara tavsiye ederim ve onları tekrar ziyaret etme şansını yakalarım – bazıları temel güzellik için, diğerleri anlattıkları hikayeler veya birbirine bağladıkları anılar için.
10. Rady Shell, San Diego
Senfoni müdavimleri, 12 Nisan 2024'te San Diego'daki Rady Shell'de San Diego Senfonisinin performansını izliyor.
(Denis Poroy / The Times İçin)
Açık hava konseri izlemek için daha hoş bir yer hayal etmekte zorlanıyorum. Belki Denver'ın dışındaki Red Rocks Amfitiyatrosu. Peki Batı Yakası'nda? San Diego şehir merkezindeki bu gösterişli körfez kabuğunu alacağım. Ve ben orada yaşarken kimsenin bunu düşünmemesine kızmamaya çalışacağım.
9. Deetjen'in Big Sur Hanı
Deetjen's Big Sur Inn, Santa Cruz, Kaliforniya, 19 Nisan 2022 Salı, Santa Cruz, Kaliforniya, 3 Ocak 2023 Salı. (Nic Coury/The Times İçin) Deetjen's Big Sur Inn, Santa Cruz, Kaliforniya, 19 Nisan 2022 Salı. (Nic Coury/The Times İçin) Deetjen's Big Sur Inn, Santa Cruz, Kaliforniya, 19 Nisan 2022 Salı. (Nic Coury/The Times İçin)
Otoyol 1 konusunda ne yapacağız? O sahil yolu 1930'lu yıllarda Big Sur'un yamaçlarına yapıldığından beri ona çok değer verdik. Ancak herhangi bir akrofobik, jeolog veya mühendisin size söyleyebileceği gibi, bu yamaçlar acımasızca ufalanıyor ve kayıyor. Caltrans, her yıl bu iki şeritli yolu ulaşıma uygun tutmak için dağları yerinden oynatıyor. Sonra başka bir slayt geliyor. Ocak 2023'ten beri San Simeon'dan Big Sur'a sahil yolu üzerinden gitmek imkansız. (Caltrans, bazı gecikmelerle birlikte 27 Mayıs'ta yeniden açılmayı öngörüyor.) Ne zaman otoyol hakkında endişelensem, aklıma yıpranmış ahşapla kaplı yol kenarındaki bir zaman kapsülü olan Deetjen geliyor. Otobanın yapıldığı dönemde açıldı ve rustik odaları ve restoranıyla nesiller boyu yol tutkunlarının ilgisini çekti. Helmuth Deetjen 1972'de ölmeden önce, mekanın eski usulde faaliyet göstermesini sağlamak için kar amacı gütmeyen bir organizasyon kurdu. 1980'lerden beri orada duruyorum. Rezervasyon yapmak için aramanız gerekmektedir. Ve oraya vardığınızda, kağıt inceliğinde duvarların yanı sıra Norveç ahşap işçiliği, şöminenin çıtırtısı ve duvardaki Deetjen'in portresini de beklemelisiniz. Paha biçilemez bir yer. Nepenthe ve Henry Miller Anıt Kütüphanesi ise yolun hemen aşağısındadır. Deetjen'in yolunu ya da o yolu olduğu gibi kabul edemeyiz.
8. Yosemite Vadisi
Bridalveil Şelalesi ve Merced Nehri, 27 Nisan 2023 Perşembe, Yosemite Ulusal Parkı içinde.
(Francine Orr / Los Angeles Times)
Bunun açıklamaya ihtiyacı var mı? Muhtemelen değil. Güneyden geliyorsanız, uzun, karanlık Wawona Tüneli'nden çıktığınızda El Capitan ve Half Dome'un kendine ait yeşil, ıslak bir dünyanın üzerinde belirdiğini görürsünüz. Şelaleler sağa sola gürlüyor. Vadi, Ansel Adams'ın çekmek zorunda kaldığı ve Alex Honnold'un tırmanmak zorunda kaldığı granit duvarlarla çerçevelenmiş yedi mil boyunca uzanıyor. Merced Nehri içinden geçiyor. Ahwahnee Hotel'de bir gece geçirmek için 600 dolarınız olmasa bile, bir şeyler atıştırmak için uğrayabilir, geçmişi 1927'ye kadar uzanan boyalı kirişlere bakabilir ve büyük şöminelerden birinin yanında ısınabilirsiniz.
7. Venedik Plajı
Venice, CA – 03 Nisan: 3 Nisan 2024 Çarşamba günü Venice, CA'daki Venice Beach'teki kaykay parkında bir adam numara yapıyor. (Jason Armond / Los Angeles Times) (Jason Armond/Los Angeles Times) Venice, CA – 03 Nisan: İnsanlar 3 Nisan 2024 Çarşamba günü Venice, CA'da Venice Plajı'nda bir günün tadını çıkarıyor. (Jason Armond / Los Angeles Times) (Jason Armond/Los Angeles Times) Venice, CA – 03 Nisan: Bir adam 3 Nisan 2024 Çarşamba günü Venice, CA'da Venice Plajı'nda sörf yapıyor. (Jason Armond / Los Angeles Times) (Jason Armond/Los Angeles Times)
Evet biliyorum. Venedik'te ağlanacak çok şey var. Ancak doğru günde, doğru zamanda o kumsala vardığınızda, Güney Kaliforniya'nın o kadar sembolik bir örneği olduğunu hissediyorsunuz ki. Son ziyaretimde güneş yeni batıyordu. Eşim Mary Frances ve ben kaykaycıları kontrol ettik, kaldırımda eser satan birkaç sanatçıyla sohbet ettik ve ibadet edenlerin sadece ibadet ettiği bir Ortodoks sinagogu olan Shul on the Beach'i (diğer adıyla Pasifik Yahudi Merkezi) iki kez inceledik. Cuma gecesi Şabat yemeği için toplanıyorlar.
6. Baja lagünlerindeki balinalar
Turistler, 8 Ocak 2023 Pazar günü Baja California Sur'daki Guerrero Negro'daki Laguna Ojo de Liebre'de (diğer adıyla Scammon Lagünü) gri bir balinanın yüzeye çıkıp sisli bir buhar fışkırmasını pangadan izliyor.
(Brian van der Brug / Los Angeles Times)
Güney Kaliforniya kıyılarında göç eden gri balinaları büyük bir teknenin küpeştesinde dururken, uzaktaki muslukları ararken ve belki de 100 metre ötede seyrederken izlemek bir şeydir. Güney Baja lagününün sularında panga içinde olduğunuzda bu başka bir şeydir – genellikle Ojo de Liebre (Scammon's) veya San Ignacio. Bu devasa yaratıklar, inekler ve buzağılar bazen o kadar yakınlaşıyor ki, samimi bir his veriyor. Ve belki biraz korkutucu. Yetişkinlerin ağırlığı 90.000 pound'a kadardır.
5. Feribot Binası ve San Francisco sahili
San Francisco, Kaliforniya'daki Feribot Binası, 12 Nisan 2024 Cuma. (Nic Coury / The Times için)
Bir çift San Francisco'daki Fort Point'ten Golden Gate Köprüsü'ne bakıyor. (Nic Coury / Times İçin)
San Francisco'daki Feribot Binasından daha başarılı bir mimari diriliş düşünmeye çalışıyorum. Ve başarısız oluyorum. 1920'lerde, Bay Köprüsü ve Golden Gate Köprüsü'nün olmadığı ve günde 50.000'e kadar insanın feribotla işe gidip geldiği 1898 sahil binasını hayal edin. Market Caddesi'nin eteğindeki Feribot Binası, Körfez Bölgesi'nin sinir sisteminin merkeziydi. Daha sonra köprüler yıkıldı, yolcular feribotları terk etti, bina çirkin ofislere dönüştürüldü ve onlarca yıl geçti. Sonunda, 1989 Loma Prieta depreminin ardından San Francisco liderleri binayı yeniden canlandırmak için bir plan başlattı. 2003 yılında yemek odaklı bir restoran ve perakende alanı olarak yeniden açıldı; benim için Fisherman's Wharf ve Pier 39'daki hediyelik eşya dükkanlarından bin kat daha ilgi çekici (gerçi orada en azından deniz aslanlarının görüntüsünü ve sesini alıyorsunuz). Yemeklerin yanı sıra Körfez Köprüsü'nün muhteşem manzaraları var. (Ve şansımız yaver giderse, köprünün geçen yıl kararan gece ışık gösterisi 2025'in başlarında devam edecek.) Feribot Binası ve Golden Gate Köprüsü'nün sahilin kitap ayraçları olduğunu düşünüyorum.
4. Gizli Vadi, Joshua Tree Ulusal Parkı
Joshua Tree Ulusal Parkı içindeki Hidden Valley kamp alanında bir kaya tırmanıcısı görülüyor.
(Dania Maxwell / Los Angeles Times)
Ben bir kaya tırmanıcısı ya da kaya tırmanışçısı değilim. Ama ben çölde gün doğumu ve gün batımına bayılıyorum. Ve o altın saat ışığı Gizli Vadi'deki karmakarışık kayalara çarptığında direnmek zor oluyor.
3. Pike Place Pazarı, Seattle
Seattle, Washington'daki Pike Place Market'ten bir görünüm.
(Amber Fotus / The Times İçin)
İnsanların, renklerin, tatların, kokuların bir araya geldiği Seattle'da her zaman ilk gitmek istediğim yer burasıdır. 1986'da şehre ilk gelişimde arkadaşım Rick'le bira içtiğimiz Atina restoranının aynalı barının önünden geçiyorum. Sakız duvarının hâlâ yerinde olduğundan emin olmak için aşağıya iniyorum. Eskiden gazete bayisinin olduğu yerde yas tutuyorum. Şansım varken Soul Cat Gitar denen adamdan inanılmaz derecede havalı bir puro kutusu gitarı alamadığım için kendime kızıyorum. (Ocak ayında ziyaret ettiğimde pazar tezgahında bir şansım daha olacağını düşünmüştüm ama o gün orada değildi.) Sokak çalanları dinliyorum ve sağlıksız atıştırmalıklar yiyorum. Bir şekilde 51 yıldır varlığını sürdüren anarşist kolektif kitapçıya (Sol Yaka Kitapları) kafamı sokuyorum. Ve her turist gibi ben de balıkçıların yanında oyalanıyorum, böylece onların balık fırlatıp birbirlerine bağırdıklarını görebiliyorum.
2. Capilano Köprüsü Asma Parkı, Vancouver
Capilano Asma Köprü Parkı, Vancouver.
(Christopher Reynolds / Los Angeles Times)
Birkaç yıl önce ilk ziyaretimde yağmur yağıyordu ve park doluydu. Köprünün kapatılıp kapatılmayacağını merak ediyordum. Hayır. Uzun ağaçlar ve sisle çevrili, Capilano Nehri'nin 70 metre yukarısında dururken açık ve hafifçe sallanmaya eğilimliydim. Şubat ayında döndüğümde kar yağıyordu, park neredeyse boştu ve köprü hâlâ açıktı. Ortamın bir kısmı “Twin Peaks”, bir kısmı “Indiana Jones ve Doom Tapınağı” idi.
1. Ölüm Vadisindeki Badwater
Mike “Mish” Shedlock, Ölüm Vadisi'nde gün doğumunda Manly Gölü'nün sakin sularında kayak yapıyor. (Robert Gauthier / Los Angeles Times) Park ziyaretçileri Badwater Havzası'ndaki Manly Gölü'nde kanoyla, kürek sörfüyle ve diz boyu suda yürüyor. (Robert Gauthier / Los Angeles Times) Ölüm Vadisi Milli Parkı'ndaki Badwater Havzası'nda, 2014'te görüldüğü gibi suyun deniz seviyesinin 72 metre altında doğal tuz yataklarıyla birleştiği benzersiz tuz yapıları oluşuyor. (Mark Boster / Los Angeles Times)
Kötü su sizi çok çabuk öldürecek kadar sıcak ve kurudur, ancak içecek suyunuz, biraz gölgeniz ve bir çıkış yolunuz olduğu sürece muhtemelen yaşayacak ve anlatacak bir hikayeniz olacaktır. Yaklaşık 30 yıl önce bir yaz günü olan ilk ziyaretimde Ölüm Vadisi her zamankinden daha sıcaktı, 115 derece civarındaydı. Furnace Creek otelimizde elektrikler kesilmişti. Çok sayıda küçük çocukla (ve büyük olasılıkla idrarlarıyla) marjinal olarak daha serin olan otel havuzuna girmek yerine, eşim ve arkadaşlarımla birlikte bir Wiffle topu ve sopayla Badwater'ın geniş, düz, tuzlu, kuru göl tabanına doğru yola çıktım. Oyun uzun sürmedi ama fotoğraflar var: 20. yüzyıldan kalma gündelik kıyafetlerimiz dışında, tuz sütunlarına dönüşme sürecindeki İncil figürlerine benziyorduk. Geçen yıl, yağmurlar yolları aşındırdığında, Ölüm Vadisi Milli Parkı'nı aylarca kapattığında, göl yatağını yeniden doldurduğunda ve havzayı büyük bir aynaya dönüştürdüğünde, oraya geri dönmek için sabırsızlanıyordum.
Parkın yeniden açılmasından birkaç gün sonra Badwater'a gün doğumunda gittim ve gün batımında tekrar geri döndüm. Wiffle topu yok. Sadece büyük gökyüzü, göle yansıyan dağlar ve su kenarında siluet halindeki bir avuç yolcu. Üç kış haftası boyunca Ölüm Vadisi'nde kanoyla kayak yapmayı başaran cesur birkaç kişiye, sizi kıskanıyorum. O gölü bir daha görebilecek miyim bilmiyorum – 1 Mayıs itibarıyla sadece birkaç santim derinliğindeydi ve hızla küçülüyordu – ama artık yanımda taşıyacağım iki katman Badwater anısı var.