Yine oldu. Kendime bir teşhis koydum: hiperakuzi. Ve şöyle oldu: Hafta başında çiftçi protestolarının büyük finaline ilk katılanlardan biri oldum. Sabah 4.45'te starttaydım. Traktörlerin güçlü uğultusu kulaklarımdaydı, turboşarjların ıslıkları ve her yerde yürek ısıtan korna sesleri.
İtiraf etmeliyim ki pek aktif değildim. Dürüst olmak gerekirse hâlâ yataktaydım. Ancak benim kayıtsız şartsız dayanışmam yakındaki otoyol boyunca Brandenburg Kapısı'na doğru ilerleyen kırsal kesimdeki erkek ve kadınlara gitti. Ayrıca fiziksel duruşum ve pozisyonum ne olursa olsun, gösterilen kişisel fedakarlık hafife alınmamalıdır.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Ne kadar büyük olduğunu daha sonra iş yerinde çantamı açtığımda, bilgisayarı kurduğumda ve hemen panik atak geçirdiğimde fark ettim: Her metin yazarken kulak kanallarıma kadar soktuğum tıkaçları bir türlü bulamadım. Açık planlı bir ofis, özellikle işgücünün belirli bir konuşmaya istekli olduğu iletişim sektöründeki bir şirkette, nüfusu için özel zorluklar doğurur.
Geçtiğimiz günlerde mobilya endüstrisindeki en son trendler hakkında genel bilgi almak için bir Cumartesi günü İsveç'teki bir mobilya mağazasına gitme hatasını yaptığımda fişleri unutmuştum. Sergi alanında, pazar salonundan ve depodan geçen bir insan kalabalığı, grev zamanlarındaki S-Bahn platformunu istemsizce anımsatarak yavaşça ilerledi. Claus Weselsky ve tren makinistlerinin son nesil tarzında kasaların önünde yere yapıştırarak oyuna parmaklarını sokup sokmadıklarını düşünmek isterdim. Ancak gürültü seviyesi böyle düşünmemi engelledi.
Paulus Ponizak/Berliner Zeitung
Hipokondriyak parlaklık
Christian Schwager sağlık editörüdür ve iki yıldır burada her iki haftada bir hayali hastalıkları hakkında yazılar yazmaktadır.
Bir rugby oyuncusu gibi alışveriş arabalarını kenara itip vücut kontrolüne hazırlanmak için kendimi beslemek isterdim. Bunun yerine çok medeni bir şekilde akışa bırakıldım. Sonunda temiz, sakin havada, muazzam saldırganlık potansiyelimi merak edebildim, bu yüzden hasta olup olmadığımı araştırmak için bir arama motoru kullandım. Artan sinirliliğin, hiperakuzinin bir belirtisi olan gürültü duyarlılığının sonucu olduğu ortaya çıktı.
Zaten fonofobiden muzdarip olabilirim. Özel bir klinik bana bu endişe verici bulguyu bildirdi. Ve bu gürültü korkusunun iç kulağımla ilgili olabileceğini. Eğer orada bulunan dış tüylü hücreler ve stapedius siniri işlevsizse. Belki psikolojik sebepler vardı, stres, en azından buna karşılık gelen kulak çınlamasını gösterebildim. Hiperakuziden etkilenenlerin yüzde 40'ından fazlası bu sürekli sızlanmayla mücadele ediyor.
Hiperakuziyi iyileştirmek: Açık planlı bir ofis nasıl yardımcı olabilir?
Başka bir özel kliniğin ana sayfası bana biyogeribildirim departmanına güvenmemi tavsiye etti. Bana gürültüye maruz kalma terapisi verecekti. Muhtemelen kulak tıkaçları olmadan açık planlı bir ofise tıkılıp kalırdım. İyi fikir. Artık bunu kendim çözdüm. Çünkü çok berbat durumdayım. Umarım bu bir hastalığa dönüşmez. Sadece bir arama motorunu sorgulayacağım.
İtiraf etmeliyim ki pek aktif değildim. Dürüst olmak gerekirse hâlâ yataktaydım. Ancak benim kayıtsız şartsız dayanışmam yakındaki otoyol boyunca Brandenburg Kapısı'na doğru ilerleyen kırsal kesimdeki erkek ve kadınlara gitti. Ayrıca fiziksel duruşum ve pozisyonum ne olursa olsun, gösterilen kişisel fedakarlık hafife alınmamalıdır.
Reklam | Okumaya devam etmek için kaydırın
Ne kadar büyük olduğunu daha sonra iş yerinde çantamı açtığımda, bilgisayarı kurduğumda ve hemen panik atak geçirdiğimde fark ettim: Her metin yazarken kulak kanallarıma kadar soktuğum tıkaçları bir türlü bulamadım. Açık planlı bir ofis, özellikle işgücünün belirli bir konuşmaya istekli olduğu iletişim sektöründeki bir şirkette, nüfusu için özel zorluklar doğurur.
Geçtiğimiz günlerde mobilya endüstrisindeki en son trendler hakkında genel bilgi almak için bir Cumartesi günü İsveç'teki bir mobilya mağazasına gitme hatasını yaptığımda fişleri unutmuştum. Sergi alanında, pazar salonundan ve depodan geçen bir insan kalabalığı, grev zamanlarındaki S-Bahn platformunu istemsizce anımsatarak yavaşça ilerledi. Claus Weselsky ve tren makinistlerinin son nesil tarzında kasaların önünde yere yapıştırarak oyuna parmaklarını sokup sokmadıklarını düşünmek isterdim. Ancak gürültü seviyesi böyle düşünmemi engelledi.
Paulus Ponizak/Berliner Zeitung
Hipokondriyak parlaklık
Christian Schwager sağlık editörüdür ve iki yıldır burada her iki haftada bir hayali hastalıkları hakkında yazılar yazmaktadır.
Bir rugby oyuncusu gibi alışveriş arabalarını kenara itip vücut kontrolüne hazırlanmak için kendimi beslemek isterdim. Bunun yerine çok medeni bir şekilde akışa bırakıldım. Sonunda temiz, sakin havada, muazzam saldırganlık potansiyelimi merak edebildim, bu yüzden hasta olup olmadığımı araştırmak için bir arama motoru kullandım. Artan sinirliliğin, hiperakuzinin bir belirtisi olan gürültü duyarlılığının sonucu olduğu ortaya çıktı.
Zaten fonofobiden muzdarip olabilirim. Özel bir klinik bana bu endişe verici bulguyu bildirdi. Ve bu gürültü korkusunun iç kulağımla ilgili olabileceğini. Eğer orada bulunan dış tüylü hücreler ve stapedius siniri işlevsizse. Belki psikolojik sebepler vardı, stres, en azından buna karşılık gelen kulak çınlamasını gösterebildim. Hiperakuziden etkilenenlerin yüzde 40'ından fazlası bu sürekli sızlanmayla mücadele ediyor.
Hiperakuziyi iyileştirmek: Açık planlı bir ofis nasıl yardımcı olabilir?
Başka bir özel kliniğin ana sayfası bana biyogeribildirim departmanına güvenmemi tavsiye etti. Bana gürültüye maruz kalma terapisi verecekti. Muhtemelen kulak tıkaçları olmadan açık planlı bir ofise tıkılıp kalırdım. İyi fikir. Artık bunu kendim çözdüm. Çünkü çok berbat durumdayım. Umarım bu bir hastalığa dönüşmez. Sadece bir arama motorunu sorgulayacağım.