Hipokondriak Kolon: Misophonia, seslerin sizi kızdırdığı zamandır. Örneğin yazarımız, yılbaşında Berlin’de yürüyüş yaparken bir tank keşfettiğinde.
Hıristiyan Schwager
Yılbaşı gecesi havai fişekler bir su birikintisine yansır.imago/Marius Schwarz
Yine oldu. Kendime teşhis koydum – misophonia. İşte böyle oldu: Berlin’in iç savaş benzeri koşulların hüküm sürdüğü bölgelerinden Yılbaşı Gecesi Haberları gördüm. Öte yandan benim mahallemde her şey medeniydi: küçük bir gümbürtü ve tıslama ve ertesi sabah sokakta neredeyse hiç çöp yoktu. Bazen, yalnızca ilgili semptomlar olmadığında bir sağlık bozukluğunun farkına varırsınız. En azından benim için böyle.
Genelde her türlü ateşe karşı hassasımdır. Özellikle makineli tüfek ateşi gibi ses çıkardığında ve izli mühimmat gibi göründüğünde. Onlarca yıl öncesini, hâlâ Neukölln’ün Boddinkiez’inde yaşadığım ve Yılbaşı gecesi, üst katlardan gelen bombardımandan kaçmak için balkonların altına saklanarak, kambur bir duruşla el yordamıyla yerel birahaneye gittiğim zamanı düşündüm. Keskin nişancıların yerini belirleme ve şaşkın yüzlerine yumruğumu sokma dürtümü düşündüm. Aksi takdirde, neredeyse patolojik olarak pasifist bir şekilde uyuma ihtiyacım var.
Bu yüzden geçmişe dönüp baktığımda ortaya çıkan ilk şüpheyi araştırmaya karar verdim, akıllı telefonumu aldım, bir arama motoruna “seslerden nefret” yazdım ve bu his için teknik bir terim olduğunu bulunca rahatladım: Misophonia. Daha önce hallettim. Bu kez, bir sosyal kuruluş web sitesi bana nefretin ille de patlayıcı gürültüye yönelik olmadığı konusunda aydınlattı: Fısıldamak ve öpüşmek bile mizofoniye neden olabilir. Klasik tetikleyiciler arasında karatahta üzerindeki gıcırtılı tebeşir ve birbirine sürtülmüş strafor levhalar yer alır. Pek çok insanın yalnızca rahatsız edici bulduğu şey, misofonikleri çileden çıkarır.
Aşağılık sesler listesini toparlamak bana misophonia’nın kalıtsal olabileceği fikrini verdi. Kişisel çevremden gelen ilgili bilgiler bu sonuca varılmasına izin verdi. Onları düzenli olarak yemek masasında alıyorum ve aslında bu hipotezin doğrulandığını gördüm. ARD’nin çevrimiçi varlığı sayesinde, Amsterdam Tıp Merkezi’ni öğrendim. Görünüşe göre misophonia araştırmasında dünya lideri. Oradaki uzmanlar, ebeveynler ve çocuklar arasındaki çatışmaların tetikleyici olabileceğinden şüpheleniyor. Tartışmalar genellikle aile masasında patlak verdiğinden, yavru bunları, baba da tüm iniltileriyle dudaklarını çiğneyip şapırdattığında çıkan seslerle ilişkilendirir.
Berliner Zeitung/Paulus Ponizak
hipokondriak parlaklık
Christian Schwager bir sağlık editörü ve burada iki haftada bir hayali hastalıkları hakkında yazıyor.
Şimdi, ailemin evinde yemek yerken bir silahın ateşlendiğini, hatta bir maytap bile yakıldığını hatırlayamıyorum. Yine de, bilim adamlarının kanıtladığı paramiliter havai fişeklere misofonik tepkiler gösterdiğime eminim. Yani beynim ön insular bölgeyi ve amigdalayı daha fazla aktive ediyor, derinin galvanik iletkenliği artıyor ve kalp daha hızlı atıyor.
Neukölln’de yılbaşından sonra çocuk: “Otobüs yanarken çekim yapıyordum”
Başka bir semptom, Yeni Yıl Günü yürüyüşte beni çok keskin bir şekilde yakaladı. Havai fişek kalıntıları arasında tanka benzeyen bir havai fişek yatıyordu. Ukrayna’yı, o anda oraya düşen ve insanları öldüren roketleri düşünmem gerekiyordu. Kusmak isterdim.
Tank şeklinde bir havai fişekBerliner Zeitung/kayınbiraderi
Hıristiyan Schwager
Yılbaşı gecesi havai fişekler bir su birikintisine yansır.imago/Marius Schwarz
Yine oldu. Kendime teşhis koydum – misophonia. İşte böyle oldu: Berlin’in iç savaş benzeri koşulların hüküm sürdüğü bölgelerinden Yılbaşı Gecesi Haberları gördüm. Öte yandan benim mahallemde her şey medeniydi: küçük bir gümbürtü ve tıslama ve ertesi sabah sokakta neredeyse hiç çöp yoktu. Bazen, yalnızca ilgili semptomlar olmadığında bir sağlık bozukluğunun farkına varırsınız. En azından benim için böyle.
Genelde her türlü ateşe karşı hassasımdır. Özellikle makineli tüfek ateşi gibi ses çıkardığında ve izli mühimmat gibi göründüğünde. Onlarca yıl öncesini, hâlâ Neukölln’ün Boddinkiez’inde yaşadığım ve Yılbaşı gecesi, üst katlardan gelen bombardımandan kaçmak için balkonların altına saklanarak, kambur bir duruşla el yordamıyla yerel birahaneye gittiğim zamanı düşündüm. Keskin nişancıların yerini belirleme ve şaşkın yüzlerine yumruğumu sokma dürtümü düşündüm. Aksi takdirde, neredeyse patolojik olarak pasifist bir şekilde uyuma ihtiyacım var.
Bu yüzden geçmişe dönüp baktığımda ortaya çıkan ilk şüpheyi araştırmaya karar verdim, akıllı telefonumu aldım, bir arama motoruna “seslerden nefret” yazdım ve bu his için teknik bir terim olduğunu bulunca rahatladım: Misophonia. Daha önce hallettim. Bu kez, bir sosyal kuruluş web sitesi bana nefretin ille de patlayıcı gürültüye yönelik olmadığı konusunda aydınlattı: Fısıldamak ve öpüşmek bile mizofoniye neden olabilir. Klasik tetikleyiciler arasında karatahta üzerindeki gıcırtılı tebeşir ve birbirine sürtülmüş strafor levhalar yer alır. Pek çok insanın yalnızca rahatsız edici bulduğu şey, misofonikleri çileden çıkarır.
Aşağılık sesler listesini toparlamak bana misophonia’nın kalıtsal olabileceği fikrini verdi. Kişisel çevremden gelen ilgili bilgiler bu sonuca varılmasına izin verdi. Onları düzenli olarak yemek masasında alıyorum ve aslında bu hipotezin doğrulandığını gördüm. ARD’nin çevrimiçi varlığı sayesinde, Amsterdam Tıp Merkezi’ni öğrendim. Görünüşe göre misophonia araştırmasında dünya lideri. Oradaki uzmanlar, ebeveynler ve çocuklar arasındaki çatışmaların tetikleyici olabileceğinden şüpheleniyor. Tartışmalar genellikle aile masasında patlak verdiğinden, yavru bunları, baba da tüm iniltileriyle dudaklarını çiğneyip şapırdattığında çıkan seslerle ilişkilendirir.
Berliner Zeitung/Paulus Ponizak
hipokondriak parlaklık
Christian Schwager bir sağlık editörü ve burada iki haftada bir hayali hastalıkları hakkında yazıyor.
Şimdi, ailemin evinde yemek yerken bir silahın ateşlendiğini, hatta bir maytap bile yakıldığını hatırlayamıyorum. Yine de, bilim adamlarının kanıtladığı paramiliter havai fişeklere misofonik tepkiler gösterdiğime eminim. Yani beynim ön insular bölgeyi ve amigdalayı daha fazla aktive ediyor, derinin galvanik iletkenliği artıyor ve kalp daha hızlı atıyor.
Neukölln’de yılbaşından sonra çocuk: “Otobüs yanarken çekim yapıyordum”
Başka bir semptom, Yeni Yıl Günü yürüyüşte beni çok keskin bir şekilde yakaladı. Havai fişek kalıntıları arasında tanka benzeyen bir havai fişek yatıyordu. Ukrayna’yı, o anda oraya düşen ve insanları öldüren roketleri düşünmem gerekiyordu. Kusmak isterdim.
Tank şeklinde bir havai fişekBerliner Zeitung/kayınbiraderi