Sam Buck, “Ben eşcinselim, bu yüzden gitar solosu yapamam” diye espri yapıyor.
Tim McGraw'un “I Like It, I Love It” şarkısının şaşmaz şıngırtısı odada dolaşırken yüzünde bir sırıtış beliriyor. Seyirciler bilerek kıkırdadı; uzun boylu, sakallı müzisyen isteseydi onu kesinlikle parçalayabilirdi ama bu gecede eğlence ustalığın gölgesinde kalıyor.
Buck, Tiffany tarzı armatürlerin yumuşak parıltısı altında duruyor, gitarı omuzlarına rahat bir şekilde asılmış ve kahverengi kovboy şapkası, siyah kot ceketinin üzerine gölge düşürüyor. Arkasında gümüş parıltılar parlıyor, Glassell Park'taki şirin bir bar-plak mağazası olan Permanent Records Roadhouse'daki samimi sahnenin Nashville tarzı göz kamaştırıcı bir fonu. Garth Brooks baladındaki eski arkadaşlar gibi şarkılar arasında kadeh kaldırmak, tıngırdamak ve şarkılar arasında dolaşmak için honky-tonk kültürünün eşcinsel toplulukla buluştuğu aylık bir kutlama olan KFM Karaoke Country Revue'yu başlatıyor.
Buck, gecenin şarkıcılarını açıklamadan önce, “Bu şovun sevdiğim yanı Goldilocks'a benzemesi; hiçbir zaman tam olarak doğru olmaması” diyor.
Rosie Ruell, Karaoke Country Revue'da “El Toro Relajo”yu söylüyor.
Bu sadece bir vitrin değil; burası bir sığınak. Country müziğin tüm çelişkileri ve karmaşıklığıyla en dağınık, en tuhaf, en neşeli halini kucakladığı bir yer. Trans, ikili olmayan, queer, gey, cis ve heteroseksüel sanatçıların hepsi aynı hedefle sahneye çıkıyor: İnatçı muhafazakar çevreler tarafından genellikle benimsenmeyen country müziğini kutlamak için yer açmak.
Adını Buck'ın podcast'i KFM Country Radio'dan alan KFM, iki yıllık faaliyeti boyunca Julianna Barwick, Dougie Poole ve elektronik ikili Boy Harsher'dan Jae Matthews gibi yetenekleri kendine çekti. Gecenin konuklarından biri, Brooklyn merkezli indie grubunun eski solisti Amber Coffman Kirli Projektörler1978'den kalma bir Dolly Parton klasiği olan “Hard Candy Christmas” yorumuyla kalabalığı coşturuyor. resmen kapsanıyor 2020'de.
Katılımcılar, Permanent Records Roadhouse'daki Karaoke Country Revue'da sanatçıları alkışlıyor.
LA'lı şarkıcı Sedona, üzerinde “Rodeo Girls” yazan eski bir tişört giyerek Bonnie Raitt'in “Angel From Montgomery” şarkısının rock versiyonunu seslendiriyor. Ve gelecek vaat eden orkestra şarkıcısı-söz yazarı Loren Kramar, Little Big Town'ın “Girl Crush” şarkısını için için yanıyor.
Mikrofon yalnızca tecrübeli sanatçılara yönelik değildir; ancak Buck, kadroyu belirleyerek ve herkesin önceden prova yapmasını gerektirerek gösterinin sorunsuz ilerlemesini sağlıyor. Kurulum, Buck'ın arka plandaki parçaları işaretlediği karaoke gibi hissettiriyor, ancak dayanılacak bir şarkı sözü ekranı yok. Buck, “Eğer birisi kendini kaybetmişse ya da şarkıyı bilmiyorsa, kötü karaoke çok sert olabilir” diyor. “[KFM performers] Şarkıyı öğrenmem gerekiyor ve buna biraz dikkat edilmesi gerekiyor.”
Örneğin komedyen John Early, Chicks'in “Geniş Açık Alanları”nı koreografili hareketlerle dramatik bir şekilde zıplayarak anlatırken, HBO'nun “Succession” dizisinden Nicholas Braun izleyicilerden izliyor.
HBO Max'in “Search Party” adlı programında rol alan komedyen John Early, Chicks'in “Wide Open Spaces”ını anlatıyor.
Diğer şovlarda Kate Berlant ve Casey Jane Ellison gibi komedyenler yer aldı. Popüler parfüm podcast'i “Nose Candy”nin sunucuları olan Chloe Coover ve Maddie Phinney gibi KFM'in uzun süredir müdavimleri kendi muhteşem yeteneklerini getiriyor — Phinney, Céline'in sofistike Black Tie parfümünün izini bırakıyor ve Coover tam boy bir balo elbisesi giyiyor. NewSong'un büyüleyici derecede duygusal Hıristiyan country şarkısı “The Christmas Shoes”u söylüyor. Sanatçı Erin Bagley, Fleetwood Mac'in 1977 tarihli country rock şarkısı “Silver Springs”i canlandırıyor. Buck'ın ortağı JT Friedman da çoraptan şekerler dağıtırken Alan Jackson'ın “Honky Tonk Christmas” şarkısının kısık sesli bir yorumunu yapıyor.
Enerji çalışanı ve emlakçı olarak öne çıkan umut dolu bir pop yıldızı olan Rosie Ruel, hem seyirciyi şaşkına çeviren hem de KFM'nin bir ilkesinin altını çizen gösterişli boğa güreşi şarkısı “El Toro Relajo”yu (Zorlu Boğa) yüksek sesle söylüyor: türün satırları parmakla alınmak içindir. Ruel daha sonra bana Mariachi'nin aslında sadece Meksika country müziği olduğunu söyledi.
Sam Buck, Phinney'nin Karaoke Country Revue'da Squeeze'in “Tempted” şarkısını söylemesinin ardından Maddie Phinney'e bir doğum günü hediyesi veriyor.
Vintage gözlük butiği Eyefi'nin sahibi Mary Rachel Kostrova, Melissa Etheridge'in “I'm the Only One” adlı parçasını tutkulu bir performansla sunuyor, sesinden saf duygular akıyor. Gürcistan'da büyüyen Kostrova, country müziğinin kutuplaştırıcı varlığına tanık oldu; her yerde mevcut, ancak bunu yalnızca açıkça iddia etmekten korkmayanlar tarafından benimsendi. Akranları arasında, rap ve country dışındaki tüm türleri dinleme konusundaki tanıdık kestaneyi hatırlıyor. Yüzünde buruk bir gülümseme oluşuyor. “Ve artık pek çok insan 'Ben sadece rap ve country dinliyorum' diyor” diyor.
9 Şubat'ta Zebulon'da Mercedes Kilmer (şarkıcı-söz yazarı kızı) ile birlikte sahne alan Buck, “Ülke çok ilginç bir yerde” diyor. Beyoncé ve Post Malone gibi pop yıldızları bu tür üzerinde deneyler yapıyor. ülkenin kendi Kacey Musgraves'i ve Taylor Swift ise pop'a yaklaşıyor. Bu arada sektör temkinli bir şekilde çeşitleniyor ancak destek dengesiz. Buck, “Ana akım eşcinsel müzisyen yok” diyor. “Olacağından emin değilim.”
Buck'ın bu türe olan yolculuğu başlı başına bir kanun kaçağı hikayesidir. Güney'in meşhur bağırışlarından çok uzak bir yer olan Massachusetts kıyılarında doğup büyüdü, Miranda Lambert hayranı olduğu için kendini yabancı gibi hissederek büyüdü. “Ben baştan sona bir Yankee'yim” diyor. “Fakat kırsal bölgeden gelen herkes, ülkenin Derin Güney'den gelmesi gerekmediğini biliyor. Çalınan ülkenin yiğitliği açısından bakıldığında muhtemelen çoğu kişiden daha fazlasını çaldım.”
JT Friedman (sağda), Coover'ın performansından sonra Chloe Coover ile konuşuyor.
KFM, pandemi döneminden kalma bir podcast olarak başladı. Buck, ülke plaklarını çalıyor, dolambaçlı hikayeler anlatıyor ve ilçenin seçkinleri hakkında keskin dedikodular yapıyor. “Dikkatli olmam lazım” diye şaka yapıyor. “Eğer konuşursam [so-and-so’s] eski polis kocası ve onun iğrenç papyonlu makarnası, sonunda onunla bir gösteri oynarsam diye bunun ona geri dönmesini istemiyorum. Etkileyici sağcı Brittany Aldean gibi tartışmalı figürleri çarpıtmaktan çekinmiyor (“Sadece kötü şeylere inanıyor” diyor), ancak podcast'in çekiciliği, country müziğine olan saygısızlık ve gerçek saygının karışımında yatıyor.
Aynı zamanda sanatçı olarak da çalışan (ve yakın zamanda tarihi Echo Park restoranı Taix'te Los Angeles'taki mimari açıdan önemli evlerin resimlerini sergileyen) Buck için, bir sonraki 23 Ocak'ta gerçekleşecek olan KFM Karaoke Country Revue'nun çekiciliği, samimiyetinde yatıyor. ve kaos. “Dağınık, güzel, küçük” diyor. “İnsanlar burada birbirleriyle bağlantı kurduklarını hissediyorlar. Ve her şeyin daha da büyüyüp daha gürültülü hale geldiği bir dönemde, küçük şeylerin iyi olduğunu düşünüyorum.”
Ve gece ilerledikçe – sesler yükseliyor, içecekler akıyor ve ışıkların altında gümüş parıltılar parlıyor – Buck, country müziğinin tuhaf evrenselliği üzerine düşünüyor. “Zaman geçtikçe her yerin taşra olduğunu daha çok anlıyorum. Özellikle Los Angeles'ta.”
Tim McGraw'un “I Like It, I Love It” şarkısının şaşmaz şıngırtısı odada dolaşırken yüzünde bir sırıtış beliriyor. Seyirciler bilerek kıkırdadı; uzun boylu, sakallı müzisyen isteseydi onu kesinlikle parçalayabilirdi ama bu gecede eğlence ustalığın gölgesinde kalıyor.
Buck, Tiffany tarzı armatürlerin yumuşak parıltısı altında duruyor, gitarı omuzlarına rahat bir şekilde asılmış ve kahverengi kovboy şapkası, siyah kot ceketinin üzerine gölge düşürüyor. Arkasında gümüş parıltılar parlıyor, Glassell Park'taki şirin bir bar-plak mağazası olan Permanent Records Roadhouse'daki samimi sahnenin Nashville tarzı göz kamaştırıcı bir fonu. Garth Brooks baladındaki eski arkadaşlar gibi şarkılar arasında kadeh kaldırmak, tıngırdamak ve şarkılar arasında dolaşmak için honky-tonk kültürünün eşcinsel toplulukla buluştuğu aylık bir kutlama olan KFM Karaoke Country Revue'yu başlatıyor.
Buck, gecenin şarkıcılarını açıklamadan önce, “Bu şovun sevdiğim yanı Goldilocks'a benzemesi; hiçbir zaman tam olarak doğru olmaması” diyor.
Rosie Ruell, Karaoke Country Revue'da “El Toro Relajo”yu söylüyor.
Bu sadece bir vitrin değil; burası bir sığınak. Country müziğin tüm çelişkileri ve karmaşıklığıyla en dağınık, en tuhaf, en neşeli halini kucakladığı bir yer. Trans, ikili olmayan, queer, gey, cis ve heteroseksüel sanatçıların hepsi aynı hedefle sahneye çıkıyor: İnatçı muhafazakar çevreler tarafından genellikle benimsenmeyen country müziğini kutlamak için yer açmak.
Adını Buck'ın podcast'i KFM Country Radio'dan alan KFM, iki yıllık faaliyeti boyunca Julianna Barwick, Dougie Poole ve elektronik ikili Boy Harsher'dan Jae Matthews gibi yetenekleri kendine çekti. Gecenin konuklarından biri, Brooklyn merkezli indie grubunun eski solisti Amber Coffman Kirli Projektörler1978'den kalma bir Dolly Parton klasiği olan “Hard Candy Christmas” yorumuyla kalabalığı coşturuyor. resmen kapsanıyor 2020'de.
Katılımcılar, Permanent Records Roadhouse'daki Karaoke Country Revue'da sanatçıları alkışlıyor.
LA'lı şarkıcı Sedona, üzerinde “Rodeo Girls” yazan eski bir tişört giyerek Bonnie Raitt'in “Angel From Montgomery” şarkısının rock versiyonunu seslendiriyor. Ve gelecek vaat eden orkestra şarkıcısı-söz yazarı Loren Kramar, Little Big Town'ın “Girl Crush” şarkısını için için yanıyor.
Mikrofon yalnızca tecrübeli sanatçılara yönelik değildir; ancak Buck, kadroyu belirleyerek ve herkesin önceden prova yapmasını gerektirerek gösterinin sorunsuz ilerlemesini sağlıyor. Kurulum, Buck'ın arka plandaki parçaları işaretlediği karaoke gibi hissettiriyor, ancak dayanılacak bir şarkı sözü ekranı yok. Buck, “Eğer birisi kendini kaybetmişse ya da şarkıyı bilmiyorsa, kötü karaoke çok sert olabilir” diyor. “[KFM performers] Şarkıyı öğrenmem gerekiyor ve buna biraz dikkat edilmesi gerekiyor.”
Örneğin komedyen John Early, Chicks'in “Geniş Açık Alanları”nı koreografili hareketlerle dramatik bir şekilde zıplayarak anlatırken, HBO'nun “Succession” dizisinden Nicholas Braun izleyicilerden izliyor.
HBO Max'in “Search Party” adlı programında rol alan komedyen John Early, Chicks'in “Wide Open Spaces”ını anlatıyor.
Diğer şovlarda Kate Berlant ve Casey Jane Ellison gibi komedyenler yer aldı. Popüler parfüm podcast'i “Nose Candy”nin sunucuları olan Chloe Coover ve Maddie Phinney gibi KFM'in uzun süredir müdavimleri kendi muhteşem yeteneklerini getiriyor — Phinney, Céline'in sofistike Black Tie parfümünün izini bırakıyor ve Coover tam boy bir balo elbisesi giyiyor. NewSong'un büyüleyici derecede duygusal Hıristiyan country şarkısı “The Christmas Shoes”u söylüyor. Sanatçı Erin Bagley, Fleetwood Mac'in 1977 tarihli country rock şarkısı “Silver Springs”i canlandırıyor. Buck'ın ortağı JT Friedman da çoraptan şekerler dağıtırken Alan Jackson'ın “Honky Tonk Christmas” şarkısının kısık sesli bir yorumunu yapıyor.
Enerji çalışanı ve emlakçı olarak öne çıkan umut dolu bir pop yıldızı olan Rosie Ruel, hem seyirciyi şaşkına çeviren hem de KFM'nin bir ilkesinin altını çizen gösterişli boğa güreşi şarkısı “El Toro Relajo”yu (Zorlu Boğa) yüksek sesle söylüyor: türün satırları parmakla alınmak içindir. Ruel daha sonra bana Mariachi'nin aslında sadece Meksika country müziği olduğunu söyledi.
Sam Buck, Phinney'nin Karaoke Country Revue'da Squeeze'in “Tempted” şarkısını söylemesinin ardından Maddie Phinney'e bir doğum günü hediyesi veriyor.
Vintage gözlük butiği Eyefi'nin sahibi Mary Rachel Kostrova, Melissa Etheridge'in “I'm the Only One” adlı parçasını tutkulu bir performansla sunuyor, sesinden saf duygular akıyor. Gürcistan'da büyüyen Kostrova, country müziğinin kutuplaştırıcı varlığına tanık oldu; her yerde mevcut, ancak bunu yalnızca açıkça iddia etmekten korkmayanlar tarafından benimsendi. Akranları arasında, rap ve country dışındaki tüm türleri dinleme konusundaki tanıdık kestaneyi hatırlıyor. Yüzünde buruk bir gülümseme oluşuyor. “Ve artık pek çok insan 'Ben sadece rap ve country dinliyorum' diyor” diyor.
9 Şubat'ta Zebulon'da Mercedes Kilmer (şarkıcı-söz yazarı kızı) ile birlikte sahne alan Buck, “Ülke çok ilginç bir yerde” diyor. Beyoncé ve Post Malone gibi pop yıldızları bu tür üzerinde deneyler yapıyor. ülkenin kendi Kacey Musgraves'i ve Taylor Swift ise pop'a yaklaşıyor. Bu arada sektör temkinli bir şekilde çeşitleniyor ancak destek dengesiz. Buck, “Ana akım eşcinsel müzisyen yok” diyor. “Olacağından emin değilim.”
Buck'ın bu türe olan yolculuğu başlı başına bir kanun kaçağı hikayesidir. Güney'in meşhur bağırışlarından çok uzak bir yer olan Massachusetts kıyılarında doğup büyüdü, Miranda Lambert hayranı olduğu için kendini yabancı gibi hissederek büyüdü. “Ben baştan sona bir Yankee'yim” diyor. “Fakat kırsal bölgeden gelen herkes, ülkenin Derin Güney'den gelmesi gerekmediğini biliyor. Çalınan ülkenin yiğitliği açısından bakıldığında muhtemelen çoğu kişiden daha fazlasını çaldım.”
JT Friedman (sağda), Coover'ın performansından sonra Chloe Coover ile konuşuyor.
KFM, pandemi döneminden kalma bir podcast olarak başladı. Buck, ülke plaklarını çalıyor, dolambaçlı hikayeler anlatıyor ve ilçenin seçkinleri hakkında keskin dedikodular yapıyor. “Dikkatli olmam lazım” diye şaka yapıyor. “Eğer konuşursam [so-and-so’s] eski polis kocası ve onun iğrenç papyonlu makarnası, sonunda onunla bir gösteri oynarsam diye bunun ona geri dönmesini istemiyorum. Etkileyici sağcı Brittany Aldean gibi tartışmalı figürleri çarpıtmaktan çekinmiyor (“Sadece kötü şeylere inanıyor” diyor), ancak podcast'in çekiciliği, country müziğine olan saygısızlık ve gerçek saygının karışımında yatıyor.
Aynı zamanda sanatçı olarak da çalışan (ve yakın zamanda tarihi Echo Park restoranı Taix'te Los Angeles'taki mimari açıdan önemli evlerin resimlerini sergileyen) Buck için, bir sonraki 23 Ocak'ta gerçekleşecek olan KFM Karaoke Country Revue'nun çekiciliği, samimiyetinde yatıyor. ve kaos. “Dağınık, güzel, küçük” diyor. “İnsanlar burada birbirleriyle bağlantı kurduklarını hissediyorlar. Ve her şeyin daha da büyüyüp daha gürültülü hale geldiği bir dönemde, küçük şeylerin iyi olduğunu düşünüyorum.”
Ve gece ilerledikçe – sesler yükseliyor, içecekler akıyor ve ışıkların altında gümüş parıltılar parlıyor – Buck, country müziğinin tuhaf evrenselliği üzerine düşünüyor. “Zaman geçtikçe her yerin taşra olduğunu daha çok anlıyorum. Özellikle Los Angeles'ta.”