On yıllardır travmatik bir deneyimi bastırmak mümkün mü? Hafızada neler oluyor? “Yanlış hafıza” diye bir şey var mı? Ve doktorlar bununla nasıl başa çıkıyor? Profesör Stefan Röpke, Berlin Charité’de travma bozuklukları araştırma grubuna başkanlık ediyor ve Oberbergkliniken Berlin-Brandenburg’da tıbbi direktör. Berliner Zeitung’a verdiği bir röportajda, travma sonrası stres bozukluklarının nasıl fark edileceğini, ne gibi fiziksel hasarlara yol açabileceklerini ve nasıl tedavi edileceğini açıklıyor.
Hastalarınız kimler, Profesör Röpke?
Yüzde 70’i kadın, net çoğunluk. Çok sayıda insan, çocukluktan başlayarak fiziksel ve cinsel şiddet mağduru.
Kadınlar sana geldiklerinde kaç yaşındalar?
Genellikle bize ancak 30’lu yaşların ortalarında veya sonlarında gelirler. Birkaçı yirmili yaşlarında gelir.
Neden bu kadar geç?
Bir travmayı atlatacak, onunla yüzleşecek gücü bulmak uzun zaman alır. Çocuk sahibi olmak için yerine getirilmemiş bir istek gibi aile planlamasındaki zorluklar buna neden olabilir. Etkilenenler kendi kendilerine şöyle derler: Şimdi değilse, o zaman ne zaman.
Travma geçirmenin belirtileri nelerdir?
Ana belirti, istenmeyen yeniden yaşamadır. Yaşananlar aklına geldi. Gün içinde gerçekleşirse buna flashback denir. Kabuslar kabuslardır. İkinci belirti kaçınma davranışıdır, bu da artık kendinizi belirli durumlara maruz bırakmadığınız anlamına gelir. Bir araba kazasından sonra artık araba kullanmıyorsunuz, bir tecavüzden sonra artık cinselliğiniz kalmıyor. Kolayca irkilirsiniz, bu üçüncü belirtidir.
Bu belirtiler hemen ortaya çıkıyor mu?
Semptomlar oldukça hızlı, bazen sadece birkaç gün sonra ortaya çıkabilir. Travma sonrası stres bozukluğu tanısı ancak aradan en az dört hafta geçtikten sonra konabilir. Ancak semptomların gecikmeli başlangıcı da vardır. Yabancı misyonlardaki askerler için, semptomlar genellikle geri dönene kadar ortaya çıkmaz.
Tecavüzden sonra nasıl?
Tecavüz ciddi bir travmaya neden olur ve bundan sonra kişi, örneğin bir araba kazasından sonraya göre daha sık semptomlar geliştirir. Tecavüz tekrarlanırsa, semptomlar daha da güçlü, daha da üzücü. Yaşınız ne kadar küçükse, “olay” o kadar sık tekrarlanırsa, o kadar çok şikayetiniz olur.
Etkilenenler semptomlarının nereden geldiğini biliyor mu?
Zorlayıcıysa, yani travmanın tekrar tekrar ortaya çıkan görüntüleri, o zaman bağlantılar çok nettir. Travma yaşamış ve bu net görüntülere sahip olmayan, ancak başka şikayetleri olan, ancak aynı zamanda acılarına sıklıkla açıklama arayan kişiler kendilerine şu soruyu sorarlar: Bugün neden kendimi iyi hissetmiyorum? Çocukluktan gelen korkunç bir deneyim bazen onlar için bir açıklama görevi görebilir. Çünkü o zamanlar şu ya da bu oldu, bugün şu ya da bu şikayetim var. Daha sonra, genellikle düzgün bir şekilde ortaya çıkarılamayan şeyleri ortaya çıkarmak için çok zaman harcarlar. Sorun şu ki, çoğu durumda bir nedensellik, bir travma ile günümüzdeki ıstırap arasında bir bağlantı kuramayacaksınız. Hastalıklar her zaman çok faktörlüdür, genlerimiz ve çevre belirleyici etkilerdir.
Bazı durumlarda net anılar geri gelir, bazılarında gelmezBağımlılık Yapan Stok/Görüntü
Ama etkilenenlerin kendilerine ne ve kim tarafından yapıldığını öğrenmesi önemli değil mi?
Tabii bilmek daha iyi. Bazı durumlarda, örneğin psikoterapi bağlamında, net anılar geri gelir. Ancak diğer durumlarda, yoğun psikoterapide bile değil. Ayrıca, hafızamızın bizi inandırdığı gibi, bir olayın gerçekten yaşanıp yaşanmadığını da asla bilemeyeceğiz. Anılar zamanla değişebilir. Depresyon ve ağrı bozuklukları gibi birçok hastalıkta, belirli bir travmanın gelişimle ne kadar ilgisi olduğunu bilmiyoruz. Travmanın genel olarak depresyona ve ağrı bozukluklarına yol açabileceğini bilsek de.
Travma hangi hastalıkları tetikleyebilir?
Ruhsal bozuklukların yanı sıra romatizmal hastalıklar, kalp ve damar hastalıkları gibi bedensel hastalıklar da bulunmaktadır.
Ve kanser?
Bunu göz ardı etmek istemiyorum, ancak verilere göre o kadar sık olmuyor.
On yıllardır travmatik bir deneyimi bastırmak mümkün mü?
Soru, baskı ile ne kastedildiğidir. Partnerlik konusunda her zaman sorun yaşadığını, cinsellikten zevk almadığını söyleyen biri, televizyonda cinsel şiddet sahnesi çıkınca hep başka tarafa bakmak zorunda kalıyor: evet, o zaman olabilir.
Hafızada neler oluyor?
Biz buna amnezi diyoruz. Bu, şeylerin hatırlanmadığı veya yalnızca kısmen, ancak her zaman hatırlanmadığı ve belirli koşullar altında geri alınabileceği anlamına gelir. Yeniden travmatizasyon yoluyla, yani başka bir travmaya maruz kalırsınız veya terapiler yoluyla. Öte yandan, terapinin hiç olmamış şeyleri hatırlamanıza yardımcı olması da mümkündür.
stephan pramme
Kişiye
Stefan Roepke Charité’de travma bozuklukları araştırma alanının başkanı ve Oberbergkliniken Berlin-Brandenburg’un tıbbi direktörüdür. Psikiyatrist ve psikoterapist, travma sonrası stres bozuklukları, kişilik bozuklukları ve otizm araştırma ve tedavisinde uluslararası kabul görmüş bir uzmandır. Yazar ve yardımcı yazar olarak 100’den fazla bilimsel makaleye katkıda bulunmuştur.
olarak?
Otobiyografik hafızamız önerilebilir. Belki şunu biliyorsunuzdur: Aileniz size orada burada tatil yaptığımızı söyleyip bu tatilin resimlerini size gösterdiğinde, artık hiçbir anınız olmasa bile bir noktada kendi resminizi oluşturacaksınız. “İnatçı” derken bunu kastediyorum. Hafızamız sabit değil, kayıtlara bire bir tekrar tekrar bakabileceğiniz bir Haber kamera gibi çalışmıyor. Her hatırlatıcıda, belirli bir olayın hafızası farklı şekilde saklanır, hafızanın bölümleri değiştirilir. Sahte hafıza hareketini duymuş olabilirsiniz?
HAYIR.
Terim ABD’den geliyor ve 1980’lerde ve 1990’ların başında insanların başlarına gelenleri hatırlayamadıkları için travma yaşadıkları varsayımından ortaya çıktı. Terapistler, düşündürücü tekniklerle anıları geri getirmeye çalıştılar. Etkilenenler aniden, iki yaşında cinsel taciz gibi en tuhaf şeyleri hatırladılar. Aileler çocukları tarafından ihbar edilerek mahkemeye çıkarıldı. Giderek daha fazla direndi, böylece sahte hafıza hareketi doğdu.
İşinizde sık sık sahte anılarla mı uğraşıyorsunuz?
Her iki olgu da var ve ben işimde ikisini de gördüm: İnsanlar akla yatkın görünmeyen şeyleri hatırlıyor. Ve yıllardır sahip olmadıkları şeylerin geri geldiği insanlar. Tam olarak hafızadaki gibi mi yoksa benzer veya değiştirilmiş bir şey mi olduğunu asla tam olarak bilemezsiniz.
Bir örnek verebilir misin?
Bir hasta, çocukken birkaç yıl boyunca komşusu tarafından istismara uğradı. Semptomları vardı ama istismarı net bir şekilde hatırlamıyordu. Bir tatil gezisinde tekrar tecavüze uğradığında her şeyin yeniden farkına vardı, hafızası yeniden erişilebilir hale geldi.
Çocuklar nasıl oluyor da kötü deneyimler hakkında konuşmak yerine onları bastırıyorlar?
Faillerin çoğu çocukları tehdit ediyor, eğer bana söylersen anneni öldürürüm. Veya: O zaman gerçekten kötü bir şey olur. Annenin bunu bildiği halde müdahale etmediği durumlar da vardır, örneğin üvey baba çocuğa şiddet uyguluyorsa. Çocuklar genellikle aile yapısını parçalayacaklarından korktukları için sessiz kalırlar. Ailede de bir sessizlik var: Herkes cinsel tacizde bulunan bir amca olduğunu biliyor ama kimse bundan bahsetmiyor.
Sessizlik etkilenen çocuklara ne yapar?
Göze çarparlar, saldırganlaşırlar, ıslanırlar, kendilerini yaralamaya ve kesmeye başlarlar, intihar düşünceleri vardır.
Çocuklar gizlice başlarına gelenin ne olduğunu biliyor mu, nedeni nedir?
Çocukların çoğu cinsellik hakkında hiçbir şey bilmezler, kendilerine ne yapıldığını bilmezler, sadece istemedikleri ama hakkında konuşmalarına izin verilmeyen bir şey olmuştur.
Hafızanın gerçek mi yoksa yanlış mı olduğunu anlamanın bir yolu var mı?
Çalışmamızın odak noktası geçmişte ne olduğunu öğrenmek değil, bugün benim sorunlarım neler? benim kederim nedir Bununla nasıl başa çıkacağım? Bilginin kendisiyle pek bir şey kazanamazsın. Hele de bugün artık cezai kovuşturmanın veya açıklamanın mümkün olmadığı durumlarda, örneğin o zamanki faillerin ölmesi gibi durumlarda. Ve çoğu zaman tam olarak ne olduğunu asla bilemezsiniz. Bir anıyı güvenli bir şekilde yeniden oluşturmanın bir yolu yoktur. Ve dediğim gibi, bu öncelikle bir şey aramakla ilgili değil, mevcut acıyı azaltmakla ilgili. Bu genellikle akıl hastalığında olan bir durumdur. Biri, insanın mevcut problem durumuyla ilgilenir, çünkü geçmiş artık geri alınamaz. Çoğu durumda, geçmişte bir açıklama bulduğunuz için kendinizi daha iyi hissetmezsiniz.
TSSB’yi Tedavi Etmek: Travma anılarını yeniden gözden geçirmek.Bağımlılık Yapan Stok/Görüntü
İlaç kullanan tedaviler hakkında ne düşünüyorsunuz?
Şu anda travma sonrası stres bozukluğu ve depresyonun psychedelic maddelerle tedavisine yönelik çalışmalar var, büyük umutlar ve ilk güzel sonuçlar var. Örneğin ecstasy olarak da bilinen MDMA, travma sonrası stres bozuklukları için kullanılmaktadır. Bu tedavide MDMA psikoterapi ile birleştirilir.
Bu ilaçlar beyne ne yapıyor?
Belirli reseptörleri aktive ederler. Bir travma ile başa çıkmak daha kolay hale gelir, başka türlü konuşulması zor olan konuları ele alabilir, sizi tedavi eden insanlara güven oluşturabilirsiniz. Bununla birlikte, Almanya’da, yalnızca çalışmalar bağlamında, psikedeliklerin reçetelenmesine henüz izin verilmemektedir. Avustralya’da Temmuz 2023’ten itibaren sınırlı MDMA onayı olacaktır.
Travma yaşayan insanlara tavsiyen nedir?
Açık semptomlarınız varsa ve acı çekiyorsanız, spesifik tedavi uygulamanız önerilir.
Bu tam olarak ne anlama geliyor: özel tedavi?
İlk adım doğru bir teşhistir. Hangi akıl hastalığının mevcut olup olmadığını ve eğer öyleyse belirlemelisiniz. O zaman artık psikoterapi ve farmakoterapi gibi çeşitli etkili tedavi yöntemleri var. Bazı yaklaşımlar ayrıca her iki yöntemi de birleştirir. Travma sonrası stres bozukluğu durumunda, psikoterapide travmatik olayların üzerinden yeniden çalışmak önemlidir. Hastalar travmanın anıları ve travmaya ilişkin duygu ve düşünceleriyle yeniden yüzleşmek zorunda kalırlar.
Tedavi ne kadar sürecek?
Araba kazası gibi küçük vakalarda birkaç haftayı bulabilir. Tekrarlanan cinsel şiddet gibi ciddi vakalarda, terapi iyileşme sağlayacaktır, ancak bu yalnızca yavaş bir şekilde olacaktır ve kalıntı belirtiler ve sınırlamalar sonrasında kalabilir. Bir kişi ne kadar şiddetli hastalanırsa, prognoz o kadar kötü olur. Bununla birlikte, genel olarak, etkilenenlerin çoğuna tedavi önemli ölçüde yardımcı olabilir ve yaşam kaliteleri önemli ölçüde iyileştirilebilir.
Hastalarınız kimler, Profesör Röpke?
Yüzde 70’i kadın, net çoğunluk. Çok sayıda insan, çocukluktan başlayarak fiziksel ve cinsel şiddet mağduru.
Kadınlar sana geldiklerinde kaç yaşındalar?
Genellikle bize ancak 30’lu yaşların ortalarında veya sonlarında gelirler. Birkaçı yirmili yaşlarında gelir.
Profesör Stefan Roepke
Neden bu kadar geç?
Bir travmayı atlatacak, onunla yüzleşecek gücü bulmak uzun zaman alır. Çocuk sahibi olmak için yerine getirilmemiş bir istek gibi aile planlamasındaki zorluklar buna neden olabilir. Etkilenenler kendi kendilerine şöyle derler: Şimdi değilse, o zaman ne zaman.
Travma geçirmenin belirtileri nelerdir?
Ana belirti, istenmeyen yeniden yaşamadır. Yaşananlar aklına geldi. Gün içinde gerçekleşirse buna flashback denir. Kabuslar kabuslardır. İkinci belirti kaçınma davranışıdır, bu da artık kendinizi belirli durumlara maruz bırakmadığınız anlamına gelir. Bir araba kazasından sonra artık araba kullanmıyorsunuz, bir tecavüzden sonra artık cinselliğiniz kalmıyor. Kolayca irkilirsiniz, bu üçüncü belirtidir.
Bu belirtiler hemen ortaya çıkıyor mu?
Semptomlar oldukça hızlı, bazen sadece birkaç gün sonra ortaya çıkabilir. Travma sonrası stres bozukluğu tanısı ancak aradan en az dört hafta geçtikten sonra konabilir. Ancak semptomların gecikmeli başlangıcı da vardır. Yabancı misyonlardaki askerler için, semptomlar genellikle geri dönene kadar ortaya çıkmaz.
Tecavüzden sonra nasıl?
Tecavüz ciddi bir travmaya neden olur ve bundan sonra kişi, örneğin bir araba kazasından sonraya göre daha sık semptomlar geliştirir. Tecavüz tekrarlanırsa, semptomlar daha da güçlü, daha da üzücü. Yaşınız ne kadar küçükse, “olay” o kadar sık tekrarlanırsa, o kadar çok şikayetiniz olur.
Etkilenenler semptomlarının nereden geldiğini biliyor mu?
Zorlayıcıysa, yani travmanın tekrar tekrar ortaya çıkan görüntüleri, o zaman bağlantılar çok nettir. Travma yaşamış ve bu net görüntülere sahip olmayan, ancak başka şikayetleri olan, ancak aynı zamanda acılarına sıklıkla açıklama arayan kişiler kendilerine şu soruyu sorarlar: Bugün neden kendimi iyi hissetmiyorum? Çocukluktan gelen korkunç bir deneyim bazen onlar için bir açıklama görevi görebilir. Çünkü o zamanlar şu ya da bu oldu, bugün şu ya da bu şikayetim var. Daha sonra, genellikle düzgün bir şekilde ortaya çıkarılamayan şeyleri ortaya çıkarmak için çok zaman harcarlar. Sorun şu ki, çoğu durumda bir nedensellik, bir travma ile günümüzdeki ıstırap arasında bir bağlantı kuramayacaksınız. Hastalıklar her zaman çok faktörlüdür, genlerimiz ve çevre belirleyici etkilerdir.
Bazı durumlarda net anılar geri gelir, bazılarında gelmezBağımlılık Yapan Stok/Görüntü
Stefan Röpke, travma araştırmacısı
Ama etkilenenlerin kendilerine ne ve kim tarafından yapıldığını öğrenmesi önemli değil mi?
Tabii bilmek daha iyi. Bazı durumlarda, örneğin psikoterapi bağlamında, net anılar geri gelir. Ancak diğer durumlarda, yoğun psikoterapide bile değil. Ayrıca, hafızamızın bizi inandırdığı gibi, bir olayın gerçekten yaşanıp yaşanmadığını da asla bilemeyeceğiz. Anılar zamanla değişebilir. Depresyon ve ağrı bozuklukları gibi birçok hastalıkta, belirli bir travmanın gelişimle ne kadar ilgisi olduğunu bilmiyoruz. Travmanın genel olarak depresyona ve ağrı bozukluklarına yol açabileceğini bilsek de.
Travma hangi hastalıkları tetikleyebilir?
Ruhsal bozuklukların yanı sıra romatizmal hastalıklar, kalp ve damar hastalıkları gibi bedensel hastalıklar da bulunmaktadır.
Ve kanser?
Bunu göz ardı etmek istemiyorum, ancak verilere göre o kadar sık olmuyor.
On yıllardır travmatik bir deneyimi bastırmak mümkün mü?
Soru, baskı ile ne kastedildiğidir. Partnerlik konusunda her zaman sorun yaşadığını, cinsellikten zevk almadığını söyleyen biri, televizyonda cinsel şiddet sahnesi çıkınca hep başka tarafa bakmak zorunda kalıyor: evet, o zaman olabilir.
Hafızada neler oluyor?
Biz buna amnezi diyoruz. Bu, şeylerin hatırlanmadığı veya yalnızca kısmen, ancak her zaman hatırlanmadığı ve belirli koşullar altında geri alınabileceği anlamına gelir. Yeniden travmatizasyon yoluyla, yani başka bir travmaya maruz kalırsınız veya terapiler yoluyla. Öte yandan, terapinin hiç olmamış şeyleri hatırlamanıza yardımcı olması da mümkündür.
stephan pramme
Kişiye
Stefan Roepke Charité’de travma bozuklukları araştırma alanının başkanı ve Oberbergkliniken Berlin-Brandenburg’un tıbbi direktörüdür. Psikiyatrist ve psikoterapist, travma sonrası stres bozuklukları, kişilik bozuklukları ve otizm araştırma ve tedavisinde uluslararası kabul görmüş bir uzmandır. Yazar ve yardımcı yazar olarak 100’den fazla bilimsel makaleye katkıda bulunmuştur.
olarak?
Otobiyografik hafızamız önerilebilir. Belki şunu biliyorsunuzdur: Aileniz size orada burada tatil yaptığımızı söyleyip bu tatilin resimlerini size gösterdiğinde, artık hiçbir anınız olmasa bile bir noktada kendi resminizi oluşturacaksınız. “İnatçı” derken bunu kastediyorum. Hafızamız sabit değil, kayıtlara bire bir tekrar tekrar bakabileceğiniz bir Haber kamera gibi çalışmıyor. Her hatırlatıcıda, belirli bir olayın hafızası farklı şekilde saklanır, hafızanın bölümleri değiştirilir. Sahte hafıza hareketini duymuş olabilirsiniz?
HAYIR.
Terim ABD’den geliyor ve 1980’lerde ve 1990’ların başında insanların başlarına gelenleri hatırlayamadıkları için travma yaşadıkları varsayımından ortaya çıktı. Terapistler, düşündürücü tekniklerle anıları geri getirmeye çalıştılar. Etkilenenler aniden, iki yaşında cinsel taciz gibi en tuhaf şeyleri hatırladılar. Aileler çocukları tarafından ihbar edilerek mahkemeye çıkarıldı. Giderek daha fazla direndi, böylece sahte hafıza hareketi doğdu.
İşinizde sık sık sahte anılarla mı uğraşıyorsunuz?
Her iki olgu da var ve ben işimde ikisini de gördüm: İnsanlar akla yatkın görünmeyen şeyleri hatırlıyor. Ve yıllardır sahip olmadıkları şeylerin geri geldiği insanlar. Tam olarak hafızadaki gibi mi yoksa benzer veya değiştirilmiş bir şey mi olduğunu asla tam olarak bilemezsiniz.
Bir örnek verebilir misin?
Bir hasta, çocukken birkaç yıl boyunca komşusu tarafından istismara uğradı. Semptomları vardı ama istismarı net bir şekilde hatırlamıyordu. Bir tatil gezisinde tekrar tecavüze uğradığında her şeyin yeniden farkına vardı, hafızası yeniden erişilebilir hale geldi.
Çocuklar nasıl oluyor da kötü deneyimler hakkında konuşmak yerine onları bastırıyorlar?
Faillerin çoğu çocukları tehdit ediyor, eğer bana söylersen anneni öldürürüm. Veya: O zaman gerçekten kötü bir şey olur. Annenin bunu bildiği halde müdahale etmediği durumlar da vardır, örneğin üvey baba çocuğa şiddet uyguluyorsa. Çocuklar genellikle aile yapısını parçalayacaklarından korktukları için sessiz kalırlar. Ailede de bir sessizlik var: Herkes cinsel tacizde bulunan bir amca olduğunu biliyor ama kimse bundan bahsetmiyor.
Sessizlik etkilenen çocuklara ne yapar?
Göze çarparlar, saldırganlaşırlar, ıslanırlar, kendilerini yaralamaya ve kesmeye başlarlar, intihar düşünceleri vardır.
Çocuklar gizlice başlarına gelenin ne olduğunu biliyor mu, nedeni nedir?
Çocukların çoğu cinsellik hakkında hiçbir şey bilmezler, kendilerine ne yapıldığını bilmezler, sadece istemedikleri ama hakkında konuşmalarına izin verilmeyen bir şey olmuştur.
Stefan Röpke, Travma Bozuklukları Araştırma Grubu Başkanı
Hafızanın gerçek mi yoksa yanlış mı olduğunu anlamanın bir yolu var mı?
Çalışmamızın odak noktası geçmişte ne olduğunu öğrenmek değil, bugün benim sorunlarım neler? benim kederim nedir Bununla nasıl başa çıkacağım? Bilginin kendisiyle pek bir şey kazanamazsın. Hele de bugün artık cezai kovuşturmanın veya açıklamanın mümkün olmadığı durumlarda, örneğin o zamanki faillerin ölmesi gibi durumlarda. Ve çoğu zaman tam olarak ne olduğunu asla bilemezsiniz. Bir anıyı güvenli bir şekilde yeniden oluşturmanın bir yolu yoktur. Ve dediğim gibi, bu öncelikle bir şey aramakla ilgili değil, mevcut acıyı azaltmakla ilgili. Bu genellikle akıl hastalığında olan bir durumdur. Biri, insanın mevcut problem durumuyla ilgilenir, çünkü geçmiş artık geri alınamaz. Çoğu durumda, geçmişte bir açıklama bulduğunuz için kendinizi daha iyi hissetmezsiniz.
TSSB’yi Tedavi Etmek: Travma anılarını yeniden gözden geçirmek.Bağımlılık Yapan Stok/Görüntü
İlaç kullanan tedaviler hakkında ne düşünüyorsunuz?
Şu anda travma sonrası stres bozukluğu ve depresyonun psychedelic maddelerle tedavisine yönelik çalışmalar var, büyük umutlar ve ilk güzel sonuçlar var. Örneğin ecstasy olarak da bilinen MDMA, travma sonrası stres bozuklukları için kullanılmaktadır. Bu tedavide MDMA psikoterapi ile birleştirilir.
Bu ilaçlar beyne ne yapıyor?
Belirli reseptörleri aktive ederler. Bir travma ile başa çıkmak daha kolay hale gelir, başka türlü konuşulması zor olan konuları ele alabilir, sizi tedavi eden insanlara güven oluşturabilirsiniz. Bununla birlikte, Almanya’da, yalnızca çalışmalar bağlamında, psikedeliklerin reçetelenmesine henüz izin verilmemektedir. Avustralya’da Temmuz 2023’ten itibaren sınırlı MDMA onayı olacaktır.
Travma yaşayan insanlara tavsiyen nedir?
Açık semptomlarınız varsa ve acı çekiyorsanız, spesifik tedavi uygulamanız önerilir.
Stefan Röpke, travma araştırmacısı
Bu tam olarak ne anlama geliyor: özel tedavi?
İlk adım doğru bir teşhistir. Hangi akıl hastalığının mevcut olup olmadığını ve eğer öyleyse belirlemelisiniz. O zaman artık psikoterapi ve farmakoterapi gibi çeşitli etkili tedavi yöntemleri var. Bazı yaklaşımlar ayrıca her iki yöntemi de birleştirir. Travma sonrası stres bozukluğu durumunda, psikoterapide travmatik olayların üzerinden yeniden çalışmak önemlidir. Hastalar travmanın anıları ve travmaya ilişkin duygu ve düşünceleriyle yeniden yüzleşmek zorunda kalırlar.
Tedavi ne kadar sürecek?
Araba kazası gibi küçük vakalarda birkaç haftayı bulabilir. Tekrarlanan cinsel şiddet gibi ciddi vakalarda, terapi iyileşme sağlayacaktır, ancak bu yalnızca yavaş bir şekilde olacaktır ve kalıntı belirtiler ve sınırlamalar sonrasında kalabilir. Bir kişi ne kadar şiddetli hastalanırsa, prognoz o kadar kötü olur. Bununla birlikte, genel olarak, etkilenenlerin çoğuna tedavi önemli ölçüde yardımcı olabilir ve yaşam kaliteleri önemli ölçüde iyileştirilebilir.